Karaman FK'ya Gönül Verdik Ama Cüzdan Vermedik!

Karaman FK’ya Gönül Verdik Ama Cüzdan Vermedik! 13 Mayıs Salı günü Karaman Futbol Kulübü’nün ikinci olağanüstü genel kurulu yapıldı. Daha doğrusu yapılmaya çalışıldı. Şehrin tek profesyonel takımı için kritik bir gündü. Fakat o salonun sessizliği, bu memleketin gerçeklerini tokat gibi yüzümüze çarptı. Bir kez daha Karamanlılar, yöneteninden halkına kadar bu takıma sırtını döndü. Ne bir aday çıktı, ne de ciddi bir katılım sağlandı. Oysa biz, diğer illerin takımlarına baktıkça iç geçirdik. Aksaray’ı, Kütahya’sı, Batman’ı, Mardin’i… Hepsinin arkasında bir valisi var, bir belediyesi var, bir milletvekili var, bir iş dünyası var. Peki Karaman’ın neyi yok? Aslında Karaman’ın her şeyi var. Türkiye liglerinin belki de en mütevazı bütçesiyle ayakta kalan, her sezon futboluyla değil mücadelesiyle manşet olan bir kulübü var. Taraftarı var, altyapısı var, mazisi var. Ama desteği yok. Samimi sahipleneni yok. Başarılı günlerde tribünlere gelip poz verenler, ekranlarda “Karaman’ın gururu” diyenler, iş zorlaştığında sessizliğe gömülüyor. Daha da vahimi, Karaman halkı olarak futbol sevgimizi de yanlış yerlere kanalize ediyoruz. Üç büyüklerin formalarıyla sokaklarda gezip, İstanbul’un takımlarına binlerce lira harcayan insanlar, Karaman FK söz konusu olduğunda görmezden geliyor. Kombine bile almayan, maça gelmeyen, sosyal medyada tek paylaşım yapmayanların, derbi haftalarında nasıl ateşli birer taraftara dönüştüğünü hepimiz görüyoruz. Yine Karaman’dan kazanan, Karaman’ın ekmeğini yiyen ama bu şehrin profesyonel takımına tek bir kuruş destek vermeyen büyük işletmeler ve zenginler… Sürekli Karamanlılık vurgusu yapan bu isimlerin Karaman FK için ne yaptığını sormak gerek. Şehri sadece ticari bir kaynak olarak gören, reklamlarını bu şehirden yapan ama aidiyet göstermeyen bir zihniyet bu takımı sahipsiz bırakmıştır. Ve elbette bir başka acı gerçek daha var: Bugün Türkiye'nin bakanlıklarında, üst düzey devlet görevlerinde, büyük holdinglerinde görev alan Karamanlı bürokratlar, siyasetçiler ve iş insanları da bu kulübe sırtını dönmüş durumda. Makam ve güç sahibi olduklarında Karamanlı olduklarını hatırlatanlar, konu Karaman FK’ya destek olunca sessiz kalıyor. Oysa Karaman onların da memleketi, Karaman FK onların da kulübü. Sessizlikleri sadece kulübü değil, Karamanlılık şuurunu da yaralıyor. Yalnızca yerelde değil, Avrupa’da yaşayan on binlerce Karamanlı hemşehrimiz de bu süreci sessizce izliyor. Almanya’da, Fransa’da, Hollanda’da kurdukları dernekler, vakıflar, birliktelikler var; ama memleketin tek profesyonel takımına ne bir destek çağrısı var ne de bir sahiplenme. Oysa bu kulüp, Karaman’ın dışarıya bakan en büyük vitrini. Sessizlik büyük bir vefasızlığa dönüşüyor. Karaman FK'nın armasında boşuna Anka kuşu yoktur. Bu kulüp, tıpkı efsanelerdeki gibi, küllerinden doğmaya yeminlidir. Tıpkı arka fonda dimdik duran Karaman Kalesi gibi, tarihine yaslanır, düşse de yıkılmaz. Bugün belki yalnızdır, ama yalnızlığı bile asildir. O Anka kuşu Karaman semalarında bir kez daha kanat çırptığında, sahte destekçilerin değil, gerçek yüreklerin orada olacağı bir gerçektir. Kulüp bir zamanlar Karamanspor’du. Kimsenin sahip çıkmadığı o yıllarda dibe vurmuştu. Ama küllerinden doğdu. Yeni bir kimlikle, Karaman FK olarak yeniden ayağa kalktı. Şimdi yine bir eşikteyiz. Ya bu şehir topyekûn sahip çıkacak ya da en değerli marka değerini kaybedecek. Ama şunu herkes iyi bilsin: Bu takım yeniden doğarsa, çıkar uğruna yanında poz verenler değil, tribünlerde yağmur çamur demeden destek verenler olacak yanında. O gün herkes safını belli edecek. Bu takıma destek olmamak için bahane uyduranları bu halk görüyor, biliyor. Ve bu halk, zamanı geldiğinde cevabını verir; hem de öyle bir verir ki, sessizliğin içinden yankı gibi yükselir. Karaman’ın takımı sahipsiz değildir, sadece samimiyet testindedir.